Rameaus laatste en beste opera: Les Borèades

Sabine Devieilhe in Rameaus meesterwerk

Om onduidelijke redenen werd Rameaus zwanenzang Les Boréades uit 1763 niet uitgevoerd in zijn tijd. Volgens één theorie zouden de vrijheidszin en vrijmetselaarssympathieën van de componist en zijn vermoedelijke librettist De Cahusac te groot zijn geweest. Pas in 1982 vond de eerste volledige enscenering van dit meesterwerk plaats. Met deze titel continueert de ZaterdagMatinee de herontdekking en uitvoering van belangrijk Frans barokrepertoire. De bijzondere zangerscast wordt aangevoerd door stersopraan Sabine Devieilhe.

De mooiste melodieën uit de achttiende eeuw

In Les Boréades lukt het Rameau – meer dan in zijn eerdere tragédies-lyriques en opéra-ballets – orkestrale muziek, dans en zang in één natuurlijke dramaturgische vorm samen te smeden. Wervelende zestiendenloopjes kenschetsen de stormscènes, terwijl kleurrijke klarinetten en fagotten de vele dansen verrijken. Rijpe virtuositeit combineert Rameau soms met gewaagd ongepolijste dansmuziek vol aanstekelijke syncopen. En als hekkensluiter: aan het begin van de vierde akte schrijft de componist met zijn elegische 'Entrée van Polyhymnia', de muze van de dans en gewijde gezangen, een van de mooiste melodieën uit de barokmuziek.