In hogere sferen met Ligeti en Langgaard

Elina Vähälä speelt Sibelius

Elina Vähälä kent het werk van binnenuit: het Vioolconcert van haar landgenoot Jean Sibelius. De Fin schreef maar één soloconcert: voor zijn eigen viool. Al een eeuw lang houdt het stand tussen de topstukken van het repertoire. Sibelius combineert grote virtuositeit met zijn eigen, ongrijpbare lyriek.

Karajan-prijswinnnaar Oscar Jockel

Het enigmatische karakter van Sibelius’ muziek vindt een echo in Muziek der sferen, een orkestwerk uit 1918 van de Deense componist Rued Langgaard. Hij introduceert daarin verschillende vooruitstrevende vernieuwingen, die later in de twintigste eeuw tot de standaardpraktijk van de avant-garde zouden behoren. Zo laat hij de pianist in het orkest rechtstreeks de snaren van zijn instrument bespelen en schrijft hij langzaam voortbewegende clusters voor de strijkers. Dat laatste inspireerde de Hongaar György Ligeti, die Langgaard de pionier van de spectrale muziek noemde. Van hem zingt het Groot Omroepkoor het zestienstemmige Lux aeterna, de hypnotiserende verklanking door een atheïst van het eeuwige licht uit het katholieke requiem. De jonge Duitse componist en dirigent Oscar Jockel, winnaar van de Herbert von Karajan Prijs 2023, leidt dit fijn uitgekiende programma in met een nieuw eigen werk voor groot orkest.