Ontbijten met: Rutger Brouwer

Iedere ochtend gaat om 6.15 uur de wekker in huize Brouwer. Na een bakje koffie komt de geoliede machine in werking. ‘Mijn vriendin is arts en maakt ook lange dagen. Dus we hebben een goede planning. Lunchtrommeltjes maken we ’s avonds alvast klaar.’ Aankleden, ontbijten, twee kinderen wegbrengen naar school en crèche. Alles strak georganiseerd, zodat Brouwer om 7.15 uur in de trein zit die hem van Leiden naar Amsterdam brengt.

Concertvrienden, de Vereniging Vrienden van Het Concertgebouw en het Koninklijk Concertgebouworkest, heeft een lange geschiedenis. Al in 1934 werd De Nederlandse Vereeniging Concertgebouw Vrienden opgericht om gebouw en orkest te ondersteunen. De instellingen verkeerden vanwege de crisis in financiële nood. Tegenwoordig is de vriendenvereniging vooral een platform voor iedereen die zich met gebouw en orkest wil verbinden en zet de vereniging zich in om jongeren te enthousiasmeren voor klassieke muziek. ‘Het lidmaatschapsgeld van onze leden gebruiken we voor een deel om speciale programma’s te organiseren voor een nieuwe generatie concertpubliek.’

Sinds vier jaar werkt Brouwer als manager Concertvrienden. Hij voelt zich op zijn plaats. ‘Ik heb muziekwetenschap gestudeerd en daarna een MBA-opleiding gedaan aan Nyenrode. Muziek en marketing komen in deze functie bij elkaar. Ik ben bezig met de inhoud én met klantenbinding door na te denken over mooie, aantrekkelijke programma’s voor onze leden.’

Vrienden krijgen bepaalde privileges, zoals voorrang en korting op concertkaartjes en activiteiten. ‘Mensen vinden het bijvoorbeeld ongelooflijk leuk om te zien hoe het eraan toe gaat tijdens een repetitie. Wat voor aanwijzingen geeft een dirigent aan het orkest? Hoe gaat de samenwerking met een solist?’

Voor jongvolwassenen tussen de 18 en 35 jaar is er een aparte club. Zij worden lid van Entrée. ‘Entrée-leden krijgen een flinke korting op concertkaartjes. Daarnaast organiseren we rondom de concerten veel extra activiteiten voor jongeren. Ook bieden we eigen concerten die een cross-over zijn van klassieke en elektronische muziek.’ Sinds enkele maanden is er voor kinderen en jongeren tot achttien jaar Entrée Junior. ‘Kinderen die lid worden, kunnen meedoen met bijvoorbeeld een workshop instrumenten maken of in het voorjaar een Koningsdagtraining volgen ter voorbereiding op hun optreden tijdens de vrijmarkt.’

Brouwer weet uit eigen ervaring hoe inspirerend het is om als kind Het Concertgebouw te bezoeken. ‘Mijn ouders namen me regelmatig mee. Ik kan me nog goed herinneren dat we op Nieuwjaarsdag naar het Nederlands Blazers Ensemble gingen.’ Tegenwoordig gaat hij zelf met zijn dochter van vier naar de kinderconcerten. ‘Zo leuk om te zien hoe zij de muziek beleeft.’

Als manager Concertvrienden bezoekt Brouwer één à twee concerten per week. ‘Tijdens concerten kom ik vaak in contact met leden. Dat vind ik bijzonder. Toen ik als marketingmanager bij War Child werkte waren de donateurs veel meer op afstand. Het valt mij elke keer weer op hoe goed onze leden zijn ingevoerd in de muziek. Wanneer we bijvoorbeeld een meet-and-greet hebben met een musicus, worden er heel gedetailleerde vragen gesteld, bijvoorbeeld over interpretaties van een compositie.’

Al sinds 1952 zijn Het Concertgebouw en het Concertgebouworkest twee aparte bedrijven. Met eigen medewerkers, eigen directies, een eigen kantoor en een eigen steunstichting om donateurs en begunstigers te werven. Maar Concertvrienden is er nog steeds voor beide organisaties. Waarom eigenlijk? ‘Voor bezoekers is dat onderscheid niet zo duidelijk en waarschijnlijk minder belangrijk. Zij dragen zowel het orkest als het gebouw een warm hart toe. Onze club zorgt vooral voor verbinding. Met 22 duizend betrokken Vrienden uit alle lagen van de samenleving bieden we de twee instituten stevige wortels in de maatschappij. Dat is belangrijk. We vragen onze achterban regelmatig hun mening te geven over allerlei zaken. En die mening geven ze trouwens sowieso wel. Over de programmering, de service, het gedrag van het medepubliek in de zaal. De vereniging fungeert ook als klankbord.’

Tekst: Klaartje Bax
Foto: Hans Roggen

Dit artikel verscheen eerder in Het Concertgebouw Magazine, editie december 2017/januari/februari 2018