Behind the Scenes: Marcel van der Kruk

‘Ik kwam voor het eerst in Het Concertgebouw in 1982 toen André Hazes er optrad’, vertelt Marcel van der Kruk. ‘Dat was één groot Amsterdams feest. Geweldig. Ik wist toen nog niet dat ik nog meer concerten van Hazes zou gaan zien in Het Concertgebouw en dat ik er zelfs opnames voor de film Zij gelooft in mij zou gaan begeleiden.’ Vijf jaar later, in 1987, solliciteerde Van der Kruk en werd hij aangenomen als meesterschilder. Hij groeide op in Schiedam en verhuisde op zijn veertiende naar Lelystad, deed de mts in Zwolle, verkocht bloemen op de Albert Cuypmarkt en werd meewerkend voorman bij een schildersbedrijf. ‘Op de markt heb ik die Amsterdamse humor leren kennen en dat elkaar constant afzeiken. Dat doen Rotterdammers niet. Ik herinner me dat ik een keer samen met de bloemenbaas mijn vriendin ophaalde. Hij zei toen: “Heb je dat luchtje nou al gegeven? O nee, dat was voor die ander hè.” Ik zag m’n meissie kijken.’

Aanvankelijk was hij als schilder hard nodig, Het Concertgebouw werd in die tijd grondig verbouwd en gerenoveerd, maar in de loop der jaren kwam de focus van zijn werkzaamheden steeds meer te liggen op het voorbereiden, op- en afbouwen van zalen voor concerten, repetities, ontvangsten, feesten en vergaderingen. Inmiddels geeft hij als eerste floormanager leiding aan alle operationeel medewerkers van Het Concertgebouw en variëren zijn werkzaamheden van lessenaars klaarzetten, vleugels verplaatsen en gordijnen ophangen tot een hijsplan maken voor licht en geluid, het begeleiden van stagiairs en het aansturen van bhv’ers. ‘Ik begin al om half zeven, want elke dag is het weer een gekkenhuis. Er moet zoveel gebeuren. En alles moet tegelijk klaar zijn. Dat is ook precies wat ik leuk vind aan mijn werk. Ik doe niets liever dan ervoor zorgen dat alles op rolletjes loopt. Dat iedereen tevreden is en alles perfect verloopt.’

Van der Kruk woont met zijn vrouw in Almere. Hij fietste de 45 kilometer naar en van zijn werk totdat hij er bijna vijfduizend kilometer op had zitten, op een trambaan ten val kwam en zijn heup brak. ‘Ik zat vier maanden in een scootmobiel, dat was voor mij een drama. Ik heb zoveel energie. Die kon ik niet kwijt.’ Gelukkig is hij ondertussen goed hersteld en bokst hij in zijn garage, loopt hij hard tussen de herten en ossen van de Oostvaardersplassen en wandelt hij dagelijks tien kilometer met zijn hond. ‘Toen ik in 1984-1985 negen maanden met het Korps Mariniers op Curaçao zat, heb ik geleerd niet op te geven en grenzen te verleggen. Die mentaliteit is de basis geweest voor de rest van mijn leven.’

Vrienden heeft hij ook overgehouden aan die tijd. Die zoekt hij één of twee keer per jaar op. Hij houdt van de sfeer en de muziek op het eiland. Het laatste concert dat hij buiten werktijd in Het Concertgebouw bezocht, betrof dan ook een Antilliaanse avond met dansmuziek gespeeld door het Metropole Orkest. ‘Die muziek raakt me enorm’, zegt hij, ‘maar ik houd bijvoorbeeld ook van rock.’ Als kind luisterde hij naar de favorieten van zijn ouders zoals Santana en The Eagles. ‘Mijn vader speelde basgitaar. Hij zat in een coverband. Ik probeerde ook af en toe wat loopjes en speel een beetje gitaar. Dat is totaal niet vergelijkbaar met het niveau in Het Concertgebouw hoor. Muziek is voor mij pure ontspanning.’

Marcel van der Kruk

• Functie: Eerste floormanager
• Geboren: 18 augustus 1963, Schiedam
• In dienst sinds: 1 november 1987
• Opleiding: Nationale Schildersschool, Zwolle
• Vorige baan: Meewerkend voorman bij een schildersbedrijf
• Thuis: ‘Mijn gezin en mijn familie zijn mijn thuis.’
• Motto: ‘Elke dag moet perfect zijn.’