De eerste keer: Femke Gunnink

‘Ik ben volop aan het ontdekken. Klassieke muziek vind ik heel erg mooi, dus het leek me gaaf om het ook een keer live te ervaren.’ Beethoven staat op het programma, gesneden koek. Mahler kende ze nog niet, dus heeft ze wat Spotify-playlists beluisterd. Maar de echte reden voor de keuze van dit concert is het laatste stuk, El amor brujo van Manuel de Falla. ‘Ik heb een paar maanden in Spanje gewoond, waardoor ik een voorliefde heb ontwikkeld voor alles wat Spaans is. Niet dat ik Falla kende, maar het sprak me direct aan.’ Het lijkt haar geen muziek om op haar studentenkamer op te zetten. ‘Te groots, bombastisch.’ Sowieso heeft ze een voorkeur voor livemuziek. ‘Een concert maakt je beleving gewoon leuker. Het is levendiger, aangrijpender.’

Haar live-ervaring bestaat tot nu toe vooral uit indiebandjes en kleine podia. Dus hoe is het om in de Grote Zaal van Het Concertgebouw te zijn? ‘Heel indrukwekkend! En het grappige is dat het best groot voelt, maar tegelijk heel intiem is. Bij een bandje lift je mee op de energie van de mensen om je heen. Hier zit je veel meer in je eigen bubbel. Ik denk dat het daarom persoonlijker voelt. Je wordt compleet meegenomen in de muziek, ook omdat de musici zelf er zichtbaar helemaal in opgaan. Die interactie is tof om te zien.’ En het meest indrukwekkende moment? ‘Toen de zangeres (Marina Heredia) opstond en de eerste noten zong in het stuk van Falla. Die krachtige stem raakte me echt het meest.’