Maria Warenberg: ‘Zingen geeft mij vrijheid’

Halverwege het gesprek schiet Maria Warenberg een jeugdherinnering te binnen. Ze was zestien, had net één jaar zangles, en was op schoolreisje in Parijs. ‘We stonden in de metro en ineens flitste door mijn hoofd: wat zou het fantastisch zijn om hier te zingen en te wonen!’ Die droom is uitgekomen, want sinds dit seizoen maakt Warenberg deel uit van het solistenensemble van de Opéra national de Paris. Ze woont in een appartement in Le Marais, op nog geen vijf minuten lopen van de Bastille. ‘Dat heb ik toch maar mooi geflikt’, zegt de zangeres. Ze kijkt er stralend bij.

Warenberg – sierlijk zwart pak, witte sneakers, het lange haar hangt in golven over haar schouders – is vanwege de feestdagen in Nederland. Even tijd om bij te komen, want het is haar drukste seizoen ooit. Ze is een familiemens. ‘Ik ben ongelooflijk dankbaar voor de kansen die ik krijg, maar ik ben ook blij dat ik kerst en de jaarwisseling met mijn ouders en broer kan doorbrengen.’

Generaties topmusici

Als er één ding is dat de Warenbergs bindt, is het wel de muziek. Al generaties lang zitten er topmusici in de familie. Maria’s vader is violist in het Residentie Orkest, haar moeder werd opgeleid tot pianist. Ook haar beide grootouders – ze emigreerden vanuit Sint-Petersburg naar Nederland – waren beroepsviolisten. Haar overgrootmoeder was operazangeres in Charkiv, Oekraïne. ‘Ze was een mezzo, net als ik. Volgens mijn oma had ze een prachtige, warme stem.’

Muziek klonk er in het ouderlijk huis in Zoetermeer altijd. Net als haar jongere broer Alexander, die cellist is, gaf Maria al op jonge leeftijd blijk van een grote muzikale begaafdheid. Toch had ze net zo goed actrice of danseres kunnen worden. ‘Ik was een heel actief kind, deed aan toneel, turnen, tennis, wedstrijdzwemmen. Op mijn tweede was ik al een performertje. De melodietjes uit Carmen zong ik feilloos na.’

Op mijn tweede was ik al een performertje. De melodietjes uit Carmen zong ik feilloos na

Aanvankelijk zat ze op pianoles. Ze zong in een popbandje en wilde op haar vijftiende zangles nemen. ‘Voor mijn lerares, Marjan Kuiper, zong ik Proud Mary van Tina Turner voor. Ze zei: “Heel mooi, Maria, maar ik geef klassiek zangles.” Ik dacht: nou, laat ik dat dan proberen.’ Er ging een wereld voor haar open. ‘Na de eerste les was ik verkocht. Ik wist meteen: dít is wat ik wil.’

Een jaar later werd ze aangenomen op de School voor Jong Talent van het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Vervolgens ging zij naar het Conservatorium van Amsterdam, waar ze studeerde bij de befaamde pedagoog Sasja Hunnego. Haar master behaalde ze aan de Dutch National Opera Academy.

In 2023 bereikte Warenberg als eerste Nederlander sinds jaren een finaleplaats op de Koningin Elisabethwedstrijd. Daarna ging het hard met haar carrière. De verzoeken om operarollen te vertolken stromen binnen. Momenteel zingt zij in Parijs in Bellini’s I puritani, naast coryfeeën als Lisette Oropesa en Lawrence Brownlee, en in Het sluwe vosje van Janáček. Op uitnodiging van dirigent Karina Canellakis werkte zij vorig jaar tijdens de NTR ZaterdagMatinee in Het Concertgebouw mee aan een andere opera van Janáček: De zaak Makropulos.

Spraakwaterval

Warenberg is een spraakwaterval. Ze praat honderduit over haar nieuwe leven als operazangeres in Parijs. Haar liefde voor de opera is groot, maar met evenveel passie wijdt zij zich aan het lied. Tijdens haar debuutrecital in de Kleine Zaal verkent zij samen met pianist Malcolm Martineau de vele gezichten van de nacht. Onder de noemer Into the Night brengt het duo een afwisselend liedrepertoire. ‘Het zijn de parels uit mijn carrière. Elk lied heeft voor mij een speciale betekenis.’

Het klikt enorm met Martineau, zegt Warenberg. Ze hoorde de geliefde liedbegeleider spelen in de Kleine Zaal en wist direct: hém wil ik vragen. ‘We repeteren afwisselend in Parijs en in Londen, waar Malcolm woont. Hij heeft zoveel ideeën, zoveel energie, dat werkt erg inspirerend. Ik kan niet wachten om het recital te delen met het publiek.’

De hartstocht en melancholie van de Russische componisten raken mij diep

Op het tweede deel van het programma staan liederen van Moesorgski, Rachmaninoff en Tsjaikovski. Die muziek zit in haar genen. ‘Ik heb een optimistisch karakter, maar de hartstocht en melancholie van de Russische componisten raken mij diep. Neem het Tweede pianoconcert van Rachmaninoff: zodra ik de eerste noot hoor, begin ik te huilen.’

Tekst gaat verder onder de video.

Topsport

Zingen is topsport, zegt Warenberg. ‘Het vergt een grote discipline: niemand vertelt je hoe en wanneer je moet studeren, dat moet helemaal uit jezelf komen. Daarbij: je stem zit elke dag een beetje anders. Wat kan ik doen om me optimaal te voelen voor een optreden of repetitie? Daar ben ik heel doelgericht mee bezig. Ik begin ’s ochtends altijd met yoga. Een beweeglijk lijf is zo belangrijk voor het zingen. Ik tennis, en ik dans: hiphop, salsa, samba. Heerlijk!’

Ik hou van avontuur, verrassing en uitdaging

‘Zingen geeft mij zoveel vrijheid en kansen’, vervolgt Warenberg. ‘Op het podium voel ik mij het meest comfortabel. Dat ik al die prachtige muziek ook nog eens met anderen mag delen, maakt mij de gelukkigste mens op aarde.’

‘Ik hou van avontuur, verrassing en uitdaging. Zoals ik als meisje fantaseerde over een carrière in Parijs, hoop ik mijn leven lang te blijven dromen. In de nabije toekomst denk ik dan aan bepaalde operarollen: Rosina in Il barbiere di Siviglia, de titelrol van Carmen, bijna alle Mozart-opera’s. Ook zou ik graag een album opnemen of samenwerken met een componist.’

Met pretoogjes: ‘Ik denk dat kleine Maria best trots op grote Maria mag zijn.’