Vijf jonge musici over het Jeugdorkest Nederland

Thijn Mariman, 19 jaar, speelt trombone, woont in Helmond

‘Al sinds mijn middelbareschooltijd weet ik dat ik trombonist wil worden. Ik had blokfluitles en mocht op mijn zevende een ander instrument kiezen. Mijn vader speelt ook trombone. Ik vond het zo’n stoer instrument, met die schuif. Nu zit ik in het eerste jaar van mijn bachelor aan het conservatorium in Den Haag.

Ik vond de trombone zo’n stoer instrument

Het is mijn derde jaar in het JON. In Helmond zat ik bij de harmonie. Om in een symfonieorkest te spelen, was al langer een droom. We vormen met de trombonisten een hechte groep.

In Het Concertgebouw hoorde ik vorig jaar de Wiener Philharmoniker met Sjostakovitsj’ Vijfde symfonie. Het was een van mijn mooiste concerten ooit. Het koper klonk bijna als een orgel.

In diezelfde symfonie speel ik nu de eerste trombonepartij. Aan het eind van het vierde deel moduleert de muziek van d-klein naar D-groot. Ik zet de eerste grote terts neer: de hele symfonie spat open. Een magisch moment.

Het lijkt mij supervet om na het conservatorium een baan te krijgen in een symfonieorkest. Dat hoeft niet in Nederland, ook in Duitsland zijn er goede orkesten.’

Aagje Beaumont, 16 jaar, speelt tweede viool, woont in Ouderkerk aan de Amstel

‘Mijn opa en oma namen mij als klein meisje mee naar klassieke muziek. Na een concert van Janine Jansen schijn ik te hebben gezegd: dit ga ik later worden. Ik zal vier, misschien vijf zijn geweest. Niet lang daarna ben ik begonnen met vioolspelen. Nu zit ik op de Sweelinck Academie, de vooropleiding van het Conservatorium van Amsterdam, waar ik les heb van Judith van Driel.

Het grappige is: mijn oudere broer en zus spelen geen instrument, en ook mijn ouders niet. In het gezin ben ik dus de enige.

Vanaf mijn veertiende speel ik in het JON. Mijn favoriete stuk op dit programma is de Tzigane van Ravel, waarin Rosanne Philippens de vioolsolist is. Een vriendinnetje speelde dit stuk eens. Sindsdien ben ik er helemaal verliefd op.

Het allerleukste lijkt het mij om solist te zijn

Volgend jaar doe ik eindexamen vwo. Daarna wil ik aan het conservatorium studeren. Het liefst in Berlijn of Wenen. Ik hoop dat dat lukt, want daarvoor moet je heel goed zijn. Later wil ik misschien een orkestbaan of in een kwartet spelen. Maar het allerleukste lijkt het mij om solist te zijn. Als solist ben je vrij, je kunt jezelf helemaal geven in de muziek.’

Merel Coster, 17 jaar, speelt cello, woont in Enschede

‘In het JON heb ik vrienden voor het leven gemaakt. Mijn allereerste tournee was naar Italië. We speelden op het beroemde plein in Florence. Zo gaaf!

Mijn moeder speelt als hobby dwarsfluit en heeft in koren gezongen, mijn vader is amateurpianist. Ik mocht weleens de stok bewegen als een vriend van hem cello kwam spelen. Dat vond ik zo leuk dat mijn ouders zeiden: weet je wat, we doen Merel op celloles. Ik was toen vier.

Na de zomer ga ik natuur- en sterrenkunde studeren in Utrecht. Ik heb er wel over nagedacht of ik niet met de cello verder wilde. Maar ik betwijfel of ik dat vol zou houden, de concurrentie is zo groot.

De Vijfde van Sjostakovitsj is een favoriet. Bij mijn eerste project met het JON zouden we die symfonie al spelen. Ik had superhard geoefend, maar toen brak corona uit.

Het slotconcert is altijd een emotioneel moment

Het slotconcert in Het Concertgebouw is altijd een emotioneel moment. Vorig jaar pinkte onze dirigent Jurjen Hempel na afloop van Tsjaikovski Zes een traantje weg. Nou, toen kreeg hij het orkest wel op zijn hand.’

Susanna Bazen, 19 jaar, speelt eerste viool, woont in Amstelveen

‘Ik kom uit een gezin van violisten. Mijn moeder is beroepsviolist, en ook mijn zusje speelt viool; zij zit op de Sweelinck Academie van het Conservatorium van Amsterdam. Mijn vader is directielid van het Concertgebouworkest. In Het Concertgebouw kom ik dus al van jongs af aan. Ik herinner me nog goed dat mijn zusje en ik werden meegesleept naar de kerstmatinees.

Mijn eerste concert met het JON in de Grote Zaal vond ik magisch! Ik speel nu vijf jaar in het orkest. De Vijfde symfonie van Sjostakovitsj zouden we eerder al doen. Toen was ik er geen fan van, maar hoe meer ik me erin verdiep, hoe leuker ik het vind. Het verhaal achter de noten boeit me. Je hoort als het ware Sjostakovitsj’ angst voor Stalin. Het is behoorlijk zware muziek, je kunt er lekker in raggen.

Het verhaal achter Sjostakovitsj’ noten boeit me

Ik heb momenteel een tussenjaar. Na de zomer ga ik een eenjarige filmopleiding doen. Rond mijn zestiende wist ik dat ik niet professioneel in de muziek verder wilde. Vroeger wilde ik fotograaf worden. Het komende jaar hoop ik te ontdekken welk aspect van de filmwereld het beste bij mij past.’

Castor Smiet, 20 jaar, speelt eerste fagot, woont in Leiden

‘De fagot is echt míjn instrument. Vroeger heb ik blokfluit, drums en saxofoon gespeeld, dat verveelde al snel. De fagot is uitdagender. Het instrument heeft een diepe, warme klank. In het orkest vormt het een fundament, die rol past mij wel.

Mijn moeder zingt in een rockband, mijn vader speelde vroeger jazztrompet. Mijn passie voor klassieke muziek heb ik op eigen houtje ontwikkeld. Ik wilde graag in het schoolorkest, dat kon niet met de saxofoon. Zes jaar geleden ben ik daarom overgestapt op de fagot.

Mijn passie voor klassieke muziek heb ik op eigen houtje ontwikkeld

Ik zit nu in het tweede jaar van mijn studie filosofie in Leiden. Daarnaast volg ik een driejarig programma aan het conservatorium in Den Haag bij Bram van Sambeek. Ik twijfel erg: wordt het filosofie of muziek?

Optreden in Het Concertgebouw is een bijzondere ervaring. Als je op het podium zit, zie je een diepzwarte ruimte voor je waarvan je weet dat die is gevuld met mensen. Het is geen gemakkelijke zaal om in te spelen. Je hoort alles met vertraging, dus moet je heel erg anticiperen.

Intussen ben ik het oudste orkestlid. Ik vind het heel gaaf dat we bij mijn laatste concert met het JON Sjostakovitsj doen. Zijn muziek heeft iets ijzigs, iets duisters. Ik ben een groot fan.’

Over het Jeugdorkest Nederland

Het Jeugdorkest Nederland, kortweg JON, noemt zich ‘een broedplaats voor Nederlands muzikaal talent tussen de 14 en 20 jaar’. Het is de jongste groep musici van het talentontwikkelingsprogramma van de Nationale Jeugdorkesten Nederland (NJON). Via audities kunnen jongeren een plek in het orkest bemachtigen. Jurjen Hempel is sinds 2000 de vaste dirigent en artistiek adviseur.

Twee keer per jaar maakt het JON een internationale tournee. Het slotconcert van de zomertournee vindt plaats in Het Concertgebouw als onderdeel van de VriendenLoterij ZomerConcerten. Voorafgaand aan de tournees is er standaard een repetitieweekend. Begin juni kwamen de musici samen in het Brabantse Someren. De zomertournee van 2024 brengt hen in juli en augustus naar Duitsland, Tsjechië en Luxemburg.