Gedicht: Ingmar Heytze

Trappen af

Vergeet de weg naar dit moment, de faalangst van je voorspeeldagen,
het vacuüm vlak voor een ovatie, de maestro die je tot koekoeksjong maakte.
Achter de hoge deuren ligt de trap, je enige ware test, de grootste kans
op vallen ooit – je botten kraken als je eraan denkt, je instrument zweeft
weg, gaat in slow motion aan splinters. Je hebt de tijd niet aan jezelf,

er zit niets anders op dan wachten, elke deur die iets betekent wordt
geopend door een ander. De zaal is een hoedendoos, tot de rand gevuld
met grote ogen, starend, wachtend op één ding: de valse windvlaag
op de schans, de brandende Lotus naast de baan, de parachute

die weigert meer te worden dan rapunzelhaar. Je leven lang heb je
jezelf verbaasd. Alle wegen naar hier voerden omhoog – en al die tijd
was daar de trap. Je moet hem af, met hoge hakken, vloekend

op je lange jurk, en straks, met bloemen erbij, naar boven.
Iemand zei: je bent een vogel, bijna klaar om te vliegen.
Waar zijn de veren in je dons?

Ingmar Heytze

Dichter en schrijver
Geboren in 1970. Publiceerde talloze dichtbundels, drie dagboeken en een bundel miniaturen. Ontving in 2008 de C.C.S. Croneprijs voor zijn gehele oeuvre. Onlangs verscheen de bundel Ik wilde je iets moois vertellen.